U Leksičkom Vremeplovu JU Gradska biblioteka Tivat (i) ove subote donosimo objašnjenje etimologije nove dvije riječi: kako ste već navikli, jedne iz opšteg leksikona B/CG/H/S jezika i jednog bokeljskog lokalizma. Ove subote to su riječi amájlija i mȕšlja.
Amájlija “zapis ili čini koji se nose uza se; kesica ili kutijica u kojoj se nosi neki zapis; predmet, često romboidan, sa zapisom ili bez zapisa, koji se nosi uza se kao talisman” vodi porijeklo od turskog hamaylɩ, hamail, što je, opet, u turski jezik ušlo iz arapskog jezika. Leksem amájlija je balkanski turcizam: makedonsko амајлија, bugarsko хамайлѝя, амалѝя, аймалѝя, rumunsko hamailîu, albansko hamailḯ.
Bokeljsko mȕšlja (u opštem leksikonu B/CG/H/S jezika „ukusna morska školjka, dagnja“) je dalmato-romanski leksički relikt iz ribarske terminologije koji je nastao od latinskog mūsculus „mišić“ sinkopom penultime (izostavljanjem jednog glasa- u našem slučaju vokala u– u pretposljednjem slogu). Glasovni lik ove riječi mȕšula/mȕšulja nastao je, pak, od venecijanskog mùsollo.
Sa objašnjenjem etimologije neke nove dvije riječi- jedne iz opšteg leksikona B/CG/H/S jezika i jednog bokeljskog lokalizma- vidimo se iduće subote.
LITERATURA:
- Etimološki rečnik srpskog jezika, sveska 1. SANU, Institut za srpski jezik SANU, Beograd 2003.
- Petar Skok, Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, vol. II, JAZU, Zagreb 1972.
