Koji od dva glasovna lika za naziv ovog velikog kršćanskog praznika izloženih u naslovu je ispravan? Ispravan je lik Bogojavljenje. Naravno, nije dovoljno samo reći da je ispravan lik Bogojavljenje, nego treba objasniti i zašto. Evo zbog čega. U morfemičkom pogledu glagolska imenica javljenje nastala je u nekoliko koraka: u praslavensko doba pomenuta glagolska imenica nastala je od osnove javi– perfektivnog glagola javiti (se), na koju je dodat sufiks participa preterita pasivnog -en, pa smo dobili formu *javien. Onda je i ispred vokala e (uzgred budi rečeno, i ispred svakog drugog vokala) u tom *javien prešlo u j, koje je, pak, jotovalo prethodni sonant v i konačno dalo formu koju nalazimo i u savremenom B/CG/H/S jeziku: javljen. Tada je, na kraju procesa obrazovanja glagolske imenice javljenje, na taj particip preterita pasiva javljen dodat sufiks -(ь)je i dobijamo konačni oblik te glagolske imenice – javljenje. Semantika ove glagolske imenice proizlazi iz vida glagola: od perfektivnog glagola izvodi se glagolska imenica, da to tako nominujemo, u čijoj semantičkoj podlozi je zaokruženi proces koji semantički evoluira u jedinstvenu pojavu – pojavu koja se dešava jednom i koja se, kao takva i u toj formi, više neće ponoviti : javljenje. Bog se javio jedanput i ta pojava je jedinstvena po svojoj suštini. Za razliku od javljenja, u javljanju –koje se gradi od osnove nesvršenog glagola javljati – osnova denotira proces koji traje i koji se ponavlja; u semantičkoj podlozi glagolske imenice javljanje, dakle, iterativna je osnova, pa je javljanje proces koji se periodično ponavlja. Zbog upravo navedenih semantičkih razloga naziv pomenutog kršćanskog praznika može biti samo i isključivo Bogojavljenje.
glavni urednik JU Gradska biblioteka Tivat Miomir Abović
