U rubrici Knjiga Sedmice JU Gradska biblioteka Tivat ovog ponedjeljka preporučujemo kapitalnu knjigu velikog francuskog jezikoslovca Emila Benvenista “Rečnik indoevropskih ustanovâ” (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Novi Sad 2002.).
Među svjetskim jezicima oni koji čine indoevropsku porodicu pogoduju istraživanjima najšire protegnutim u prostoru i vremenu, najraznovrsnijim i najprodubljenijim, s obzirom na činjenicu da su se ti jezici rasprostranili od srednje Azije do Atlanskog okeana, da su posvjedočeni u razdoblju od gotovo četiri milenijâ, da su vezani za kulture različitih razinâ, ali veoma drevne, a neke od njih među najbogatijima koje su ikad postojale, i najzad da je na većini tih jezikâ nastala književnost plodna i visoke vrijednosti. Zbog te činjenice oni su dugo predstavljali isključivi predmet lingvističke analize. Indoevropski se definiše kao porodica jezikâ nastalih iz jednog prajezika koji su se diferencirali postupnim razdvajanjem. Mi, dakle, obuhvatamo u njegovoj cjelini jedan globalan i neizmjeran proces, budući da se on tokom stoljećâ razlaže u niz zasebnih povijesti od kojih je svaka istorija jednog pojedinog jezika.
U “Rečniku indoevropskih ustanovâ” čitateljka/čitalac naći će pouzdana objašnjenja značenja mnogih ključnih indoevropskih riječi i pojmovâ vezanih za najrazličitije sfere ljudskih djelatnosti. Ova knjiga fascinira, sa jedne strane, autorovim maestralnim poznavanjem niza starih indoevropskih jezikâ – starogrčkog, latinskog, sanskrta, staroiranskog, gotskog, staroslavenskog itd. – a, sa druge, sjajnim stilom i jasnim izrazom koji omogućuju da je i lingvistički laici mogu čitati i recipirati bez problemâ. Zato je ona odlična (i nezaobilazna) literatura za svaku/svakog koja/koji želi obogatiti svoje znanje iz kulturne istorije indoevropskih narodâ (kojima i mi, u genetskom smislu, pripadamo). S poštovanjem, glavni urednik JU Gradska biblioteka Tivat Miomir Abović
