U Leksičkom Vremeplovu JU Gradska biblioteka Tivat (i) ove subote donosimo objašnjenje etimologije dvije riječi. Kako smo to uobičajili, jedna riječ je iz opšteg leksikona b/c/h/s jezika, a druga je bokeljski lokalizam. Ove subote to su porijeklo i smisao leksemâ pànika i verdûra.
Leksem pànika posuđen je preko evropskih jezikâ (njemačko Panik, francusko panique, englesko panic). Ova riječ zapravo je poimeničeni pridjev ‒ grčko πανικός (panikόs) što doslovno znači ‘koji se odnosi na Pana, koji potiče od Pana’. Stari Grci su, naime, vjerovali da pojava Pana, boga paše, stoke i pastirâ, uzrokuje iznenadan, bezrazložan strah kod ljudi i životinjâ.
Verdûra (u opštem leksikonu b/c/h/s jezika ‘povrće, zelen’) vodi porijeklo od italijanskog verdura ‘povrće’. Italijanska riječ je izvedenica od italijanskog verde ‘zelena boja’, što, opet, vodi porijeklo od vulgarnolatinskog vĭrde(m) < latinsko vĭride(m) < latinsko vireō ‘biti zelen’.
Sa objašnjenjem etimologije neke nove dvije riječi – jedne iz opšteg leksikona b/c/h/s jezika i jednog bokeljskog lokalizma – vidimo se sljedeće subote.
LITERATURA:
- Ranko Matasović, Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk – Etimološki rječnik hrvatskoga jezika, vol. II, Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, Zagreb 2021.
- Srđan Musić ‒ Romanizmi u severo-zapadnoj Boki Kotorskoj, Filološki fakultet Univerziteta u Beogradu, Beograd 1972.
