Enes Halilović, istaknuti srpski pisac i pjesnik rođen u Novom Pazaru 1977. godine, dobitnik je niza prestižnih književnih nagrada koje svjedoče o njegovom snažnom autorskom glasu i širokom rasponu stvaralaštva — od poezije do romana.
Njegova zbirka poezije Pjesme iz bolesti i zdravlja nagrađena je 2012. godine nagradom Branko Miljković, jednom od najznačajnijih priznanja za poeziju u Srbiji. Iste godine dobio je i nagradu Đura Jakšić, što dodatno potvrđuje recepciju i domet njegovog pjesničkog izraza.
Za zbirku Zidovi dobio je 2015. godine uglednu nagradu Meša Selimović, koja se dodjeljuje za izuzetna književna ostvarenja. Već naredne godine, 2016, za roman Ako dugo gledaš u ponor, osvojio je nagradu Stevan Sremac, čime je potvrdio i svoj kvalitet u domenu proze.
Njegov roman Ljudi bez grobova iz 2021. godine prepoznat je kao vrhunsko književno djelo i nagrađen je s čak dvije značajne nagrade: Zlatni suncokret (poznata i kao Vitalova nagrada), kao i nagrada Grigorije Božović.
Godine 2022. Halilović je za knjigu pjesama Sekvoja dobio priznanje Kočićevo pero, čime je još jednom pokazao dosljednost i snagu pjesničkog izraza.
Kroz ova priznanja prepoznaje se Enes Halilović ne samo kao plodan i talentovan autor, već i kao jedan od najupečatljivijih glasova savremene književnosti na Balkanu — autor čije knjige istovremeno govore i o ličnom i o kolektivnom, o tišini i potresu, o zaboravu i pamćenju.
Halilovićeva zbirka priča Kamenorezački zanat objavljena je u Srpskoj književnoj zadruzi 2024.godine.
Roman Bekos izašao je u izdanju Lagune prije nekoliko dana i prvi put će se promovisati na Tivatskom književnom ljetu 2025.
