Feđa Štukan (Sarajevo, 28.01.1974.) bosansko-hercegovački je glumac, pilot i pisac.
Rođen je u porodici Nađe, koja je pravoslavne vjeroispovesti i Mustafe, koji je muslimanske vjeroispovesti. Djed Milan, sa majčine strane, bio je đakon u pravoslavnoj crkvi i bivši pukovnik JNA. Milan je izvršio samoubistvo, a Feđa ga je pronašao obješenog.
Feđa Štukan živio je u Crnoj Gori od 1990. godine do početka rata u BiH 1992. godine, kada je pristupio specijalnim jedinicama Armije BiH. Poslije dve godine teških borbi, napustio je vojsku, odbijajući da se bori, kako kaže, u ‘vjerskom ratu“. Uspio je napustiti vojsku pretvarajući se da je psihički poremećen, otišao je u Njemačku i nije se vratio u Sarajevo dok se rat nije završio. Nakon rata Štukan je studirao na sarajevskoj Akademiji scenskih umjetnosti, a kao razlog navodi: “Pretpostavljam da sam dobro odigrao ulogu, pošto sam bio zatvoren u mentalnoj bolnici”, kaže on. “Vjerovatno bi bilo tačno reći da mi je gluma spasila život”.
Njegova prva filmska uloga bila je 2003. godine, u nagrađivanom bosanskohercegovačkom filmu reditelja Pjera Žalice “Fitilj”, nakon čega se pojavljuje u brojnim filmovima u zemlji i regionu. Prva glavna uloga bila je u nagrađivanom irskom filmu „Kao da me nema” rediteljke Huanite Vilson nominovane za Oskara, u kojoj je glumio sa Stelanom Skarsgardom. Takođe je glumio u filmu “U zemlji krvi i meda” u režiji Anđeline Džoli i sa Radetom Šerbedžijom. Nakon toga igrao je uloge uz neka od najvećih imenâ današnje filmske industrije, kao što su Geri Oldman, Bred Pit, Numi Rapas, Tom Hardi.
Dobio je nagradu za najboljeg glumca za ulogu u filmu “Fitilj” na Filmskom festivalu u Krakovu 2004. godine.
Štukan je 2010. godine osnovao producentsku kuću Relative Pictures sa rediteljima Refikom Hodžićem, Ćazimom Derviševićem i Amrom Mehić.
Bio je domaćin Sarajevskog filmskog festivala 2015. godine. Ostvario je uspešnu međunarodnu karijeru na filmu i u pozorištu radeći u 4S teatru u Sofiji, Međunarodnom pozorišnom institutu za Mediteran i Istarskom narodnom pozorištu.
Štukan je radio sa nekim od najuspješnijih bosanskohercegovačkih pozorišnih rediteljâ nastupajući u predstavama Narodnog pozorišta Sarajevo, Sarajevskog pozorišta mladih, Kamernog teatra 55, Međunarodnog pozorišnog festivala i Sarajevske akademije scenskih umjetnosti. Predstave u kojima je glumio su: Makbet, Roberto Zuko, Tartif, Familija, Višnjik, San ljetnje noći, Avantura na vratima, Tetovirana ruža, Cirkus Inferno, itd.
Rukopise iz vremena rata šalje Bredu Pitu, koji dobija ideju da napravi film “Blank“, a rukopisi potom postaju roman “Blank“, koji stiče veliku popularnost u regionu. U knjizi piše o svojoj nevjerovatnoj sudbini i iskustvu u ratu, boravku na psihijatrijskoj klinici, borbi protiv heroinske zavisnosti, životu u Njemačkoj itd. Osim Bredu Pitu, poslao je rukopise i Anđelini Džoli i Terensu Maliku.
Poslije osamnaest godinâ studentskog staža polaže deset preostalih ispitâ i diplomira jer je zbog liječenja morao da se zaposli, te postaje i pilot.
